ερμηνεύσιμος

-η, -ο

αυτός που μπορεί να ερμηνευθεί, ο δεκτικός ερμηνείας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ερμήνευσις + -ιμος (πρβλ. αναλύσ-ιμος). Η λ. μαρτυρείται από το 1891 στον Ανδρέα Σκιά].